By Alex van der Hulst|dinsdag 26 september 2017
Het titanium laat zich kennen op de laatste brug voor thuiskomst. Normaal is het daar, op die flauwe helling naar boven, kommer en kwel omdat meneer de doldrieste testfietser met krachten heeft gewoekerd op de voorafgaande dijken. Met dat gewoeker is het deze keer niet anders. De Pilot Veturi die we die ochtend in het Brabantse Nuenen hebben opgehaald vraagt om snelheid en dus wordt het racen in een kort ritje voordat de schemering inzet. Vlak voor die laatste brug is de vrees dan ook groot, maar als de weg eenmaal omhoog gaat, lijkt er een extra energiereservoir in de fiets te zitten. Er is geen verval, het laatste restje energie verdwijnt niet maar het tempo blijft hoog en kan worden opgevoerd. Dit titanium bevalt goed.
Subtopper
Het is niet de minste fiets, die Pilot Veturi. Het jonge Nederlandse merk heeft mountainbikes, stadsfietsen en racefietsen. Van de twee modellen racefietsen is de Veturi de endurance racer en Celes de snelheidsracer. Beide modellen kunnen tegen een meerprijs ook op maat worden gemaakt. De Veturi is niet alleen comfortabel, maar kan ook prima op snelheid uit de voeten. Het testmodel heeft schijfremmen, een Ultegra-groep en 9th Wave wielen. Dan kom je al snel aan een verkoopprijs van 5.500 euro. Een model in de subtop dus (we rekenen voor het gemak de fietsen die tegen de 10.000 euro kosten tot de top).
Het titanium frame combineert stijfheid en comfort, al kun je die stijfheid voor een deel ook op het conto van de zeer prettige 9th Wave wielen schrijven. Op de zit is alvast niets aan te merken. Net als in die eerste rit, zorgt ook een tweede rit van zo’n honderd kilometer amper voor een belasting van het lichaam. Ook hier gaat het weer harder omhoog dan normaal en met de schijfremmen harder omlaag. Een klein nadeel is dat je door de breedte van het frame bij het achterwiel (er passen ook 30mm banden in) je hakken soms het frame raken als je veel met je voeten draait.
Aan het einde van de lange rit begint het crankstel vervaarlijk te kraken. De bewonderende blikken van collega-fietsers richting het blinkende titanium veranderen in meewarige blikken over het geluid. Een flinke klodder vet op de keramische lagers verhelpt het euvel. Het kan te maken hebben met een eerdere tester die er de hogedrukspuit op heeft gezet, vermoeden ze bij Pilot.
Muisstil
En dat geluid is juist het sterke punt bij de Pilot want de fiets is – met genoeg vet dus – muisstil. Geen getik of geratel, er komt geen geluid uit. En dankzij Ultegra, en de ook door Pilot geïmporteerde Fourier derailleurkooi met oversized derailleurwielen, lijk je haast elektronisch te schakelen zo snel en soepel gaat het.
Op basis van zo’n 200 kilometer fietsen lijkt dit een prima fiets te zijn voor de vermogende liefhebber die graag voor langere ritten op pad gaat. Je kunt met de Pilot Veturi ook fluitend racen al wil ie het liefst hard rechtdoor. Het is een flinke investering, maar kies je voor titanium dan is Pilot een nieuwe speler die je serieus in overweging moet gaan nemen.
En dan het belangrijkste criterium: als ik zelf mocht kiezen, zou ik dan terug willen naar mijn middenklasser Merckx? Die is wel wat spannender, maar als ik ze allebei in de garage had staan dan had ik veel vaker de Pilot genomen. Die zit niet alleen qua prijs, maar ook qua prestatie in de categorie subtop.
