Published 27 januari, 2019
Published 27 januari, 2019
Laten we meteen even duidelijk maken dat de titel van dit artikel meer is dan clickbait. We menen het serieus. De Pilot Primum V2 is zo’n fiets die je koopt voor de rest van je leven, een fiets die je in je testament zet en nalaat aan je beste vriend met wie je samen vele mooie fietsherinneringen hebt gemaakt. Het is simpelweg de laatste fiets die je koopt want hij is zo verdomd mooi en fraai afgewerkt, dat je tot in lengte van dagen spijt zou krijgen als je hem ooit tussentijds zou verkopen. Je koopt geen titanium Pilot, je gaat een (harmonieus!) huwelijk aan met het merk en zijn producten.
Pilot Cycles uit het Brabantse Nuenen is kortgeleden naar een fraai nieuw pand verhuisd dat recht doet aan de status en de uitstraling van het merk. Ze weten daar in Noord-Brabant heel erg goed hoe ze een relatief niche-product in de markt moeten zetten. Laten we eerlijk zijn: we praten hier niet over een fiets die een paar stuivers kost. Het gaat om serieus veel geld want de basisversie van de fiets (grofweg zoals wij hem getest hebben) kost ruim 4000 euro en dat terwijl Pilot recent de prijzen zelfs naar beneden heeft bijgesteld. Maar als je de klant kunt verleiden met een absoluut topproduct met bijzondere kenmerken, dan is er niemand meer die naar de prijs kijkt. Je koopt bij Pilot Cycles geen stuk hoogwaardig metaal met een paar high-end onderdelen erop geschroefd. Je schaft een stuk bezieling en door ontwikkeld, uitgerijpt bike-plezier aan. Bij zo’n aankoop wint de emotie het op alle vlakken van de afweging in euro’s. Dan wil je ook gewoon het beste van het beste. En dat is precies het spel dat Pilot tot in de finesse beheerst.
Ga maar na: in feite heb je meervoudige tailor made-opties bij Pilot. Je kunt een standaard frame kopen, maar als de lengte van de bovenbuis of zitbuis je niet helemaal bevalt of je wilt toch iets meer rust in de geometrie, dan kun je voor 250 euro meerprijs een precisie-frame krijgen dat helemaal op jouw lichaamsmaten en zitpositie-wensen is afgestemd. En alsof het blanke titanium nog niet mooi genoeg is, kun je het logo bijvoorbeeld laten zandstralen of in diverse kleuren anodiseren in de titanium buizen. Daarmee wordt jouw Pilot absoluut uniek en is er niemand die met exact hetzelfde frame rond rijdt. Maar je hoeft je kop ook niet gek te laten maken. De ‘standaard-fiets’ waar wij mee rond reden was al oogverblindend mooi afgewerkt. De manier waarop de kabelpoorten in de bovenbuis zijn verwerkt, de prachtige uitvaleinden en niet te vergeten de (technisch uiterst lastig te fabriceren) tapered balhoofdbuis en hydroformed boven-en onderbuis, vormen samen een eenheid die pure klasse uitstraalt.
Omdat je natuurlijk toch een beetje wilt weten hoe zo’n titanium fiets rijdt, doen we een halve poging om dat duidelijk te maken. Voor een echte poging doen we geen moeite. Ga een proefrit maken en al onze woorden verdwijnen naar de achtergrond. Feel it yourself. Het rijden op een titanium fiets is simpelweg een bijzondere belevenis. Je voelt dat het frame een ziel heeft. Het materiaal is flexibel, maar niet slap. Het veert mee zonder dat de stuurprecisie of de krachtoverdracht er onder lijdt. Fabrikanten van carbon doen hun uiterste best om hun frames compliant (in verticale richting flexibel) te krijgen. Een van nature stug materiaal (carbon) moet met veel technologie (medium/high density vezels, low void carbon, nanomatrix-materialen, uni/multi-directional fibres) een beetje soepeler gemaakt worden terwijl titanium die eigenschap al van zichzelf heeft. Tja, de één houdt van botox-lippen, de ander van puur natuur…
Verwacht dus geen superstrak frame dat elke stuur- en trapimpuls meteen omzet in respectievelijk zijdelingse of voorwaartse beweging. Ga je op de Pilot Primum V2 rijden nadat je van een superlichte carbon hardtail race bike bent gestapt, dan zul je wellicht de fiets te slap vinden. Maar neem een half uurtje de tijd om te wennen aan de feedback van een titanium frame, en je zult merken dat je aanzienlijk minder moe wordt omdat kleine trillingen en obstakels op een ondoorgrondelijke manier en heel ‘organisch’ door het frame worden geabsorbeerd. Geen bokkig, knalhard en ronduit oncomfortabel gebonk tussen je benen. Toerrijders en bikers die van lange dagtochten houden zullen de Primum V2 hoog waarderen vanwege zijn voelbaar soepele rijcomfort. Neemt niet weg dat je er ook prima een Strava-recordje mee kunt zetten op je local trail want door tapering van diverse frame buizen is de balhoofd- en bracketstijfheid dik in orde.
En verder? Die lach op je gezicht vertelt het hele verhaal… dit is mountainbiken zoals het bedoeld is. Ooit begon het allemaal met licht flexende stalen frames. Dit moderne titanium komt het dichtst bij het originele rijgevoel van bijna vervlogen tijden en juist dat nostalgische fietsgevoel en stuurgedrag zal menig doorgewinterde biker direct aanspreken omdat het instinctief vertrouwd aanvoelt. Daarom is het ook geen hol statement om te roepen dat dit de laatste fiets is die je koopt… uiteindelijk willen we namelijk allemaal back to the roots!
Aan de afmontage gaan we heel weinig woorden vuil maken. Wij reden met een XT-aandrijving en remmen en die voldoen meer dan prima voor 99% van de inzet mogelijkheden van deze fiets. De Fox Factory 32 Step Cast voorvork met 100 mm veerweg past perfect bij het laid-back karakter van deze fiets, mits je de vork niet te racy afstemt. Kies voor iets minder druk en rebound-snelheid en je hebt een frame en vork met een perfecte symbiose. Een ding is het vermelden waard. De wielen in onze testfiets zijn van OHR-Cycling, het inhouse merk van Pilot cycles. Wij hadden nog niet eerder het genoegen met wielen van dat merk te rijden. En dat bleek een gemis in onze opvoeding. De X2.2 29 is simpelweg een fantastische wielset! Lateraal stijf, verticaal vergevingsgezind. Dat is zo’n beetje het nirvana in wielenland en dat krijg je er dan zomaar ‘gratis’ bij als je kiest voor de standaardconfiguratie. Er is nog een carbon upgrade-versie van deze wielen tegen meerprijs verkrijgbaar en die belooft dan helemaal het summum te zijn. Als je serieus nadenkt over de aanschaf van een Pilot, dan is er niks beters dan op een regenachtige zondag de website van het merk te bezoeken en lekker te gaan spelen met de bikeconfigurator om je droombike zelf samen te stellen.
We zeiden het al in de koptekst. Dit is geen verhaal over plussen en minnen. Maar toch doen we even een mind game en maken een vituele vergelijking. Stel dat je moet kiezen tussen de Pilot Primum V2 en een willekeurige carbon hardtail met een topafmontage, maar wel met een vergelijkbare prijs. Als beide fietsen even duur zijn, dan kunnen rijeigenschappen de doorslag geven. Strak carbon tegenover comfortabel titanium. The choice is yours.
Maar laten we alle theoretisch geneuzel over materiaal erbuiten, dan staan een carbon of titanium bike ook synoniem voor een bepaalde uitstraling. Het is een heerlijk verfrissend tapbiertje tegenover een verfijnde Italiaanse Brunello Riserva wijn. Voor de niet-wijnkenners: een topklasse Brunello kost ongeveer 50 euro… per glas wel te verstaan. Bij carbon is er sprake van schaamteloos doorzuipen als je dorst hebt. Bij een titanium Pilot is het wijnproeven met het pinkje omhoog en bespreken of de afdronk en de tannines in orde zijn.
Je koopt een Pilot als je een purist en een liefhebber bent. Je bent verliefd op die fantastische gecontroleerde flex van titanium en lacht om al die carbon-fabrikanten die al jaren ingewikkelde dingen roepen over compliancy, maar met kunststof slechts een ‘namaak-titaniumgevoel’ kunnen oproepen. De klassieke geometrie, het racy uiterlijk, belachelijk fraaie framedetails en ontzettend hoge value for money zijn de unieke koopargumenten om de aanschaf van een Pilot te legitimeren.
Maar stel dat je een moderne, trendgevoelige consument bent die een strakke fiets verwacht met een scherpe prijs/kwaliteitsverhouding. Dan zal die superlichte carbon hardtail je regelrecht aanspreken omdat je voor één dag het Strava-record op een bepaald segment van je grootste (virtuele) tegenstander kunt afsnoepen… Die superlichte carbon bikes zijn straatschoffies in de zin dat je ermee kunt gooien en smijten op de trails. Vaak zijn ze te koop in wilde kleurstellingen met wilde organische framevormen en ook dat kan een koop-argument zijn in vergelijking met de relatief recht-toe-recht-aan space-grijs titanium buizen, hoewel Pilot er alles aan doet om met de custom frame-mogelijkheden kleur op de buizen te krijgen.
In feite komt het hier op neer: keuze tussen carbon of titanium betekent duidelijk stelling nemen en een statement maken. Niet kiezen voor de gulden middenweg maar je kop boven het maaiveld uit durven steken. Het is spierballen versus raffinement, ketchup versus truffelsaus. Het is ook het billenstrelend comfort van de titanium Pilot tegenover het bone-breaking hardcore racegevoel van die carbon racehardtail. Kies je voor fluweel of kies je voor spijkerstof. Kies je voor de volksfiets met lage bijtelling en hoge vervangingssnelheid of kies je voor de elitaire uitstraling van een edelmetaal dat een leven lang meegaat? Wij weten het wel… nu jij nog!
